Karczma "Pod Lipą"

Co, nigdy karczmy nie widziałeś? Spoko, to zobaczysz.
Ta jest taka zwykła o drewnianych ścianach i zwierzęcych skórach powieszonych gdzie się da. Za ladą siedzi miła barmanka o blond włosach i pokaźnych rozmiarów biuście, która zawsze wysłucha Twych rozterek życiowych, posłuży poradą itp..
Wewnątrz czuć zapach piwa i jedzenia, a słychać biesiadne przeboje.

Może kiedyż ktoś ze mną popisze XD

Do karczmy wmaszerowała nagle niesamowicie wysoka kobietka o równie niesamowitej urodzie. Klamry od jej wysokich martensów stukały rytmicznie z każdym kolejnym stawianym krokiem, a ona sama nie zważała uwagi na otoczenie, tylko obserwowała uważnie wyświetlacz swojej komórki, słuchając przy tym przez swoje małe słuchawki, tak zwane pchełki, o tego z motywem zespołu 30 Seconds To Mars, piosenek mniej znanego zespołu, Volbeat. Wolną rękę trzymała w kieszeni od poprzedzieranych jeansów, przy których widniały różne wisiorki, łańcuszki i paseczki. Na palcu wskazującym, jako że miała długi, zginający się w odpowiednich miejscach pierścionek i kilka innych, mniejszych na reszcie palców, poprzez poruszanie nimi, wybijał się rytm do piosenki Dead But Rising. Bluzkę natomiast miała szarą, luźną, na ramiączkach, bez żadnego nadruku. Usiadła przy barze patrząc ze zdziwieniem na barmankę, aż w końcu westchnęła i wyjęła jedną słuchawkę z ucha.
- Zwykłą Whisky poproszę. - mruknęła pod nosem. W końcu na Jacka Dannielsa kasy by nie starczyło, trzeba więc zadowolić się zwykłym whiskaczem. Dziewczyna włożyła komórkę do kieszeni, jednak nadal jednym uchem słuchała to kolejnych piosenek, różnych metalowych jak i rockowych zespołów. Oparła się łokciem o blat, a podbródek podparła o dłoń. Drugą ręką stukała palcami w drewniany stół, irytując przy tym widocznie stojącą na przeciwko blondynkę, która szykowała trunek dla dziewczyny.

Abi po chwili dostała swój trunek, który wypiła duszkiem. Po chwili westchnęła. Czuła się tu dosłownie jak w burdelu... A może to burdel był? I co ona tu kurna robiła? Tego właśnie nie wiedziała, miała wolne, a w domu skończył się alkohol... Niestety, ale do spożywczaka jej się iść nie chciało, zwłaszcza, że ma tam zakaz wstępu. Czemu? Lepiej się nie wgłębiać w te sprawę.
- Można prosić o dolewkę? - co jak co, ale kulturalna jest. W końcu w byle-jakiej rodzinie się nie wychowywała. Kątem oka spojrzała na ciemnowłosą osóbkę stojącą niedaleko niej. No cóż, nic nadzwyczajnego. Kolejny dziwoląg i tyle. Dość dużo ich tu było. A skąd Abigail wiedziała, iż stojąca w pobliżu młodzianka człowiekiem nie jest? No, jakby to nazwać... Intuicja? Po prostu umie wyczuć, czy ktoś jest "innej rasy", że to tak ładnie powiem. Dopiero po chwili poczuła też ten smród, jakby ktoś puścił pawia, a na to jeszcze druga osoba się spuściła, ładnie mówiąc.
- Co to kurwa... - warknęła pod nosem i przysłoniła nos oraz usta dłonią.

Wypiła połowę kolejnej szklanki trunku, po czym spojrzała na młodziankę stojącą przed Abigail. No cóż, trzeba przyznać, że tak jak zachowywała kamienną twarz, tak ukrycie tego rozbawienia nie było niezauważalne.
- Nie jestem zbytnio przyzwyczajona do wymiocin po alkoholu, wszyscy w Rosji mamy raczej mocne głowy. - mruknęła jeżdżąc opuszkiem palca po krawędziach szklanki, co spowodowało charakterystyczny dźwięk. Po chwili jednak dopiła whisky i spojrzała gdzieś w bok z nieobecnym wzrokiem. Nie miała zbytnio pomysłu co by teraz porobić, choć szczerze pograłaby sobie w karty, albo przynajmniej jakieś zakłady porobiła... Albo wyścigi!
- Kurna, ostatnio to tu się nic nie dzieje! - powiedziała rozciągając się.

Po chwili spojrzała znów na barmankę.
- Racja, część rodziny w Polsce jest. - zaśmiała się ironicznie, patrząc znów gdzieś w bok. Po niecałej sekundzie, Abi obróciła się w stronę barmanki, która przez cały czas namiętnie ją obserwowała. - Przestań się tak na mnie patrzeć, bo czuję się, jakbyś na jakiś striptiz czekała. - powiedziała machając nieznacznie ręką. No, ale prawdę mówiła, czuła się, jakby dziewczyna rozbierała ją wzrokiem. No, niby biseksualistka, ale bez przesady, Abigail to raczej nie ten typ, żeby żyć z samych szybkich numerków. - Właśnie, ludzie mogą się opierdalać w domach i se prywatne burdele zakładać, ale co się stało z tą bandą dziwolągów, którą kiedyś byliśmy? Wszystkie inne rasy od zwyczajnych, szarych ludzi dominujące ten świat, siejące spustoszenie... Wtedy co prawa aut nie było, tak samo nikt by nie wpadł na robienie tatuaży, czy piercingu przez co kasy u mnie byłby brak, ale przynajmniej jakieś zajęcie w czasie wolnym było, a nie tak jak teraz. Wszystkie rasy na jednej, małej, zapyziałej i zacofanej wysepce, gdzie każdy z nas zapewne czuje się jak w wielkim domu publicznym - no i zaczęła się paplanina Abi. Ale co prawda, to prawda, jeszcze jakieś 200 lat temu o wiele więcej działo się na tym świecie... A przynajmniej coś ciekawego się działo.

Tego dnia zupełnie nie wiedziałem co ze sobą zrobić... "Ach, czym się zająć?"- Ta myśl dręczyła mnie od samego ranka. Mimo, że wyspa, na której przyszło mi od niedawna zaczynać zupełnie nowe życie, była kompletnie innym światem niż mój dotychczasowy dom, to już zdążyłem się tym wszystkim znudzić. Nie wiedziałem tylko, czy stało się tak, ponieważ nikogo tu jeszcze nie znałem, czy to dlatego, że aura tej przeklętej wyspy do złudzenia przypominała mój Londyn... Chyba chodziło i o jedno i o drugie, a na domiar złego- nic ciekawego tu się nie działo. Zupełnie nic, a ja sam naprawdę zaczynałem wierzyć w to, że na tym lądzie nie żyją żadni ludzie, bo odkąd tu przybyłem, nie byłem świadkiem ani jednej poważniejszej zadymy. Szkoda, bo ludzkie problemy stanowiły ważną część mojego pojęcia rozrywki.
   Wracając do mojej aktualnej sytuacji... Właśnie byłem w drodze do miejscowej karczmy. Nie uśmiechało mi się nawiązywanie tam jakiś przyjaźni, ale moje serce radowało się na samą myśl, że będę mógł obejrzeć tam tylu nieznajomych... Nastrój psuł mi tylko fakt, że niebo znowu skryło się za gęstymi, burzowymi chmurami, a z nieba zaczęły kapać drobniutkie kropelki deszczu. Krok za krokiem, coraz szybciej maszerowałem do celu- lokalu w centrum miasteczka. Czując nieco silniejszy powiew wiatru, kurczowo przycisnąłem uchwyt parasola do swojej piersi, starając się z całych sił, by żadna kropla wody nie naruszyła mego ciała. Jeszcze tylko pięć minut drogi... Przetrwałem je w milczeniu, a gdy tylko dojrzałem w oddali karczmę, puściłem się pędem w jej stronę. Deszcz przeobraził się w ulewę, a wiatr wzmógł się tak bardzo, że gdy otworzyłem drzwi, by wejść do środka, myślałem, że zaraz wyfruną z zawiasów. Zamknąłem je szybko, w progu złożyłem parasol i ostukałem swoje czerwone lakierki, by pozbyć się zalegającego na nich błota, a po chwili zlustrowałem wzrokiem wszystkich obecnych na sali. Bez rewelacji, a mówiąc wprost- świeciło pustkami. Może ktoś snuł się po kątach, mógłbym policzyć wszystkich na palcach jednej ręki. Łatwo można domyślić się, że nie było problemu ze znalezieniem sobie wolnego stolika gdzieś w cieniu, na uboczu lokalu. Miałem stąd świetny widok na całe pomieszczenie, na wszystkie szare sylwetki... W sumie nieznacznie wyróżniały się tylko dwie osoby- jakaś nieznajoma, która gawędziła z barmanką tuż pod moim nosem.

Po chwili siedzenia i gapienia się na wszystkich obecnych, byłem niemalże pewien, że teraz znam ich twarze na pamięć. Znudzony wydałem z siebie głębokie westchnięcie i rozłożyłem się na stoliku. Chwilę pokręciłem się na niewygodnym, drewnianym krześle, by ostatecznie znaleźć dogodną pozycję do dalszej egzystencji. Leżałbym tak pewnie dłużej, gdyby nie fakt, że usłyszałem jak otwierają się wejściowe drzwi, a moja wrodzona ciekawość upomniała się o uwagę. Znów westchnąłem i mozolnie uniosłem łeb, by sprawdzić kogo przywiało. Jakaś para. Facet, niezbyt przykuwający uwagę i kobieta ubrana w... W sumie, to nie do końca można by było nazwać ją "ubraną", bo sukienka, którą miała na sobie ledwie zakrywała jej ciało, tylko płaszcz to wszystko jakoś "ratował". Mniejsza z tym... Chwilę potem do karczmy wtargnęła kolejna osoba. Dziewczyna. Wyglądała dosyć normalnie, w przeciwieństwie do tamtej z tyłkiem na wierzchu. Pewnie zignorowałbym ją, gdybym nie spostrzegł, że uporczywie wpatruje się w parę, która dotarła tu chwilę przed nią samą. Cóż poradzić, ona obserwowała tamtych, więc ja zacząłem wpatrywać się w nią, by sprawdzić, czy rzeczywiście ich śledzi. Chyba byłem typem intryganta. Nieważne. Byłem, czy nie- zdążyłem stracić poczucie czasu, zamyśliłem się i wtedy... Uczucie, że ktoś się zbliżył. Instynktownie chwyciłem w dłoń swój parasol i wymierzyłem go w stronę intruza, nawet nie patrząc kto nim jest. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że celuję w barmankę. Mało brakowało, a dostałaby parasolką w twarz, a trzeba przyznać, że w momentach zagrożenia wykazywałem się naprawdę sporą siłą.
-Daj mi kaktusowego soku...- mruknąłem opuszczając zarówno parasol, jak i swój wzrok. Pewnie ją przestraszyłem, ale nawet nie rozważałem przepraszania. Pewnie w tym zapyziałym lokalu zdarzały się jeszcze ciekawsze incydenty.

Barmanka nie wyglądała na głęboko urażoną, więc obeszło się bez ochrzanu. I dobrze. Chociaż... Obudziła się we mnie nieodparta chęć na... No właśnie- na co? Taki nagły przypływ energii. Na początku próbowałem to w sobie stłumić, ale uniemożliwił mi to pewien niezbyt zachęcający widok: Pani-Odkryty-Tyłek i jej gach zaczęli się całować. Bądź zwyczajnie topić się w ślinie, bo filmowych pocałunków to nie przypominało. Niby nic takiego, ludzie tak robią, lecz w wydaniu tamtej parki wyglądało to wyjątkowo obleśnie. Nie wytrzymałem i pośpiesznie odkręciłem zakrętkę solniczki, która stała na stoliku, by po chwili rzucić tym drobiazgiem prosto w czoło obcego faceta.
-Koleś, ślina Ci kapie na blat!- rzuciłem bez namysłu. Nie mogłem nic na to poradzić, facet wyglądał jak glonojad, który przyssał się do szyby, a jego panience z sukienki wystawał sutek. Na początku nie obchodziło mnie co będzie dalej, ale po kilku sekundach zorientowałem się, że może mi się zaraz oberwać... Niestety ucieczka w deszczu nie była tym, czego teraz pragnąłem, więc zachichotałem nerwowo,wyczekując reakcji typa, który oberwał ode mnie "pociskiem".

Kiedy barmanka do mnie podeszła uśmiechnąłem się od niej pogodnie.
-Poproszę rum z colą i z lodem.-odpowiedziałem od razu na jej pytanie.
       Zerknąłem na małogłowego, niespodziewanie oberwał nakrętką od solniczki, na co zareagowałem chichotem. Słysząc krzyk chłopaka kilka osób się zaśmiało, ja wybuchłem donośnym śmiechem. Babsko zaczęło zakrywać swoje cycki cała czerwona na ryju wysmarowanym fluidem.
          Spojrzała na mnie jakby chciała wyrwać mi włosy, chyba pomyślała, że byłem sprawcą całego zamieszania. W sumie bardziej zainteresował mnie małogłowy...Również poczerwieniał i ciskał piorunami w czarnowłosego, chyba przygotowywał się do jebnięcia mu. Zaśmiałem się, jakoś ta sytuacja mnie bardzo bawiła.
        Gościu wstał, aż się podłoga zatrzęsła. Zaczął powoli zmierzać w kierunku chłopaka od którego oberwał. Kiedy obok mnie przechodził zachichotałem i podstawiłem mu nogę, małogłowy się wywalił krzycząc jak opętany podczas egzorcyzmu.
-Ups...-wymruczałem z niewinnym uśmieszkiem.

Przez kilka pierwszych sekund po całym zajściu, nie ruszyłem się nawet o milimetr z mojego jakże wygodnego krzesła, Glonojad również nie drgnął. Dopiero po upływie wspomnianych kilku chwil tamten wstał, a mi zrobiło się jakoś gorąco.
-Co za upał...- wypaliłem z nikłym uśmieszkiem i zachichotałem Bóg wie czemu. Koleś zmierzał w moją stronę, dzieliło mnie od niego zaledwie kilka skromniutkich metrów, a jego panienka już dokonywała na mnie mordu wzrokiem. Ostatecznie postanowiłem improwizować, bo nieważne co by się stało, bo to i tak byłoby lepsze niż ucieczka w deszczu. Już miałem zacząć jakkolwiek działać, bo mimo, że tamten facet wyglądał jak swoja własna karykatura, to na przekór temu przypominał kogoś naprawdę zdolnego do przywalenia komuś, ale... Ale jego ciało niespodziewanie runęło na posadzkę, tuż przed moimi stopami, a dokładniej przed czubkami moich pięknych, czerwonych lakierków. Od razu wiedziałem czyja to sprawka, bo po prostu nie dało się nie słyszeć złośliwego chichotu, który rozbrzmiewał z sąsiedniego stolika. Tak, to tamta dziewczyna, byłem pewien. W dodatku jej niewinny uśmieszek był tak sztuczny, że lepiej gdyby wcale nie próbowała zgrywać niewinnej. Nieważne. Ważne było to, że teraz na sto procent nie obejdzie się bez rękoczynów. Plus był taki, że aktualnie miałem przewagę, bo to nie ja leżałem jak długi na posadzce. Uśmiechnąłem się z wprost dziewczęcym wdziękiem i postawiłem stopę na policzku leżącego.
-Mam nadzieję, że kierowałeś się w mą stronę, by grzecznie przeprosić za ślinotok, co? Jeśli nie, to będę zmuszony zgnieść Ci szczękę- rzekłem przesłodzonym głosikiem i nieco docisnąłem obcas do buźki tamtego typa.